به نقل از «فرارو»

کمک خارجی ایالات متحده به سمت کدام کشور‌ها می‌رود؟ / هزینه ۵۰ میلیارد دلاری برای ۱۵۰ کشور

تاریخ انتشار: ۷ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۸۴۹۹۶

بر اساس داده‌های آژانس توسعه بین‌المللی ایالات متحده، کشور‌های آفریقایی در سال ۲۰۲۱ بیشترین کمک خارجی مالی را در بین سایر مناطق دریافت کردند.

به گزارش تجارت‌نیوز، کنگره ایالات متحده آمریکا هر ساله کمک خارجی را بر اساس منافع ملی، تجاری و بشردوستانه تخصیص می‌دهد.

ایالات متحده در سال ۲۰۲۱ بیش از ۵۰ میلیارد دلار به بیش از ۱۵۰ کشور و منطقه، صندوق‌های منطقه‌ای و سازمان‌های غیردولتی کمک کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در این نقشه، USAFacts از داده‌های آژانس توسعه بین‌المللی ایالات متحده (USAID) کشور‌هایی که بیشترین سهم را از کمک‌های مالی خارجی دریافت کرده‌اند را نشان می‌دهد.

کمک‌های غذایی و جنگ علیه مواد مخدر

در سال ۲۰۲۱، ایالات متحده کمک‌های خود را به کشور‌هایی که با درگیری‌های داخلی و بحران‌های انسانی دست و پنجه نرم می‌کنند، هدایت کرد.

پس از خروج نیرو‌های آمریکایی در همان سال، افغانستان به عنوان دریافت‌کننده اصلی کمک‌های قابل توجه ظاهر شد و سالانه میلیارد‌ها دلار به عنوان بخشی از پاسخ بشردوستانه دریافت می‌کرد.

کشور‌های مختف در قاره آفریقا نیز از کمک خارجی ایالات متحده بهره‌مند می‌شود. این کشور‌ها هم با قحطی و هم با درگیری‌های داخلی دست و پنجه نرم می‌کنند. شایان ذکر است، کلمبیا با دریافت میلیون‌ها دلار برای مبارزه با قاچاق مواد مخدر در بین ۱۰ کشور اول قرار دارد.

اسرائیل پیشرو در دریافت کمک آمریکایی

پس از پایان جنگ جهانی دوم، ایالات متحده بیش از ۳.۷۵ تریلیون دلار کمک خارجی (تعدیل‌شده بر اساس تورم) پرداخت کرده است.

در سال‌های پس از جنگ، کمک‌های خارجی عمدتاً به دلیل طرح مارشال به اوج خود رسید. هدف این ابتکار کمک به بازسازی زیرساخت‌های اقتصادی اروپای پس از جنگ بود.

در سال ۱۹۴۹، کمک‌های خارجی ایالات متحده در مجموع نزدیک به ۱۰۰ میلیارد دلار بود.

اسرائیل تا کنون بزرگترین دریافت‌کننده کمک‌های خارجی ایالات متحده بوده است. از دهه ۱۹۴۰، اسرائیل بیش از ۳۰۰ میلیارد دلار دریافت کرده که بیشتر آن از طریق حمایت نظامی، کمک به این کشور در توسعه سیستم دفاع موشکی و پروژه‌های دیگر است.

دلیل اصلی این کمک‌های خارجی تضمین منافع ایالات متحده در منطقه بوده است.

پس از ۲ دهه درگیری که جان میلیون‌ها ویتنامی و تقریباً ۵۸ هزار آمریکایی را گرفت، ویتنام دومین دریافت‌کننده بزرگ حمایت مالی واشنگتن به شمار می‌آید.

این منابع مالی برای همکاری‌های اقتصادی و فناوری، پشتیبانی نظامی و حتی برای کمک به پاکسازی ناشی از استفاده ارتش ایالات متحده از عامل نارنجی (یکی از ۶ سم گیاه‌کش آمریکایی (Rainbow Herbicides) بوده که نوعی سم قوی است. ارتش آمریکا این سم را در جنگ ویتنام از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۱ برای از بین بردن جنگل‌های پناهگاه ویت‌کنگ به کار برد.) در ویتنام و در طول جنگ استفاده می‌شد.

از سال ۱۹۷۵، مصر به عنوان بخشی از تلاش‌های دیپلماتیک برای کاهش تنش‌ها در زمینه اعراب و اسرائیل، دریافت‌کننده قابل توجهی از کمک‌های خارجی از سمت ایالات متحده بوده است.

واشنگتن همچنین در طول جنگ سرد بسته‌های کمکی بزرگی را به ویتنام جنوبی، کره جنوبی و دیگر کشور‌ها ارسال کرد.

از سال ۲۰۰۳، بیشتر پول به عراق، افغانستان و پاکستان اختصاص یافته است.

بحث پیرامون کمک‌های خارجی ایالات متحده

طبق گزارش اخیر سرویس تحقیقات کنگره، کمک‌های خارجی می‌تواند به عنوان وسیله‌ای برای تقویت نفوذ جهانی ایالات متحده، مقابله با چالش‌های جهانی و پیشبرد ارزش‌های مشترک ارزیابی شود.

با این وجود، همین گزارش نشان می‌دهد که برخی از آمریکایی‌ها و اعضای کنگره کمک‌های خارجی را هزینه‌ای می‌دانند که کشور قادر به پرداخت آن نیست، با توجه به کسری بودجه جاری و اولویت‌های بودجه رقابتی.

در سال ۲۰۲۱، کمک ایالات متحده به سایر کشور‌ها حدود ۰.۷ درصد از کل هزینه‌های دولت فدرال را تشکیل می‌داد.

منبع: فرارو

کلیدواژه: آمریکا اسرائیل قیمت طلا و ارز قیمت موبایل خارجی ایالات متحده کمک های خارجی میلیارد دلار دریافت کننده سال ۲۰۲۱ کمک خارجی کشور ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۸۴۹۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

محور تحولات و حذف دشمن مشترک

به گزارش قدس آنلاین، در این یادداشت آمده است: همکاری این کشورها فقط منحصر به نبرد روسیه و اوکراین نیست.

این فقط نوک کوه یخ است و عمق همکاری‌ها بسیار بیشتر است. جنگ اوکراین صرفاً به تعمیق روابط اقتصادی، نظامی، سیاسی و فناوری آن‌ها سرعت بخشیده است. در حال حاضر همگرایی در روابط این کشورها به ایجاد یک محور جدید تحولات منجر شده که می تواند چشم انداز ژئوپلتیکی جهان را تغییر دهد.

وقتی دولت‌های ناراضی کارشکنی می‌کنند
این اندیشکده آمریکایی تأکید می‌کند : همگرایی این گروه، به منزله ایجاد یک بلوک انحصاری و متحد نیست، بلکه به منزله شکل‌گیری مجموعه‌ای از دولت‌های ناراضی است که بر سر هدف مشترکی برای براندازی اصول فعلی، اتفاق‌نظر دارند. وقتی این چهار کشور همکاری می‌کنند، اقدامات آن‌ها هم‌افزایی پیدا می‌کند و اثربخشی ابزارهای سیاست خارجی ایالات متحده برای تحریم‌ها را کاهش می‌دهند. در حقیقت باید گفت هدف جمعی آن‌ها ایجاد جایگزینی برای نظم فعلی است که به نظر آن‌ها تحت سلطه ایالات متحده است. 

تشکیل باشگاه ضدغرب
این دو عضو ارشد برنامه‌های امنیتی ایالات متحده ادامه می‌دهند: همکاری میان اعضای این محور چیز جدیدی نیست. چین و روسیه شراکت خود را از پایان جنگ سرد تقویت کرده‌اند. ایران و روسیه نیز پس از شروع جنگ سوریه با یکدیگر همکاری کردند. چین با پیوستن به همکاری‌های روسیه و مشارکت در توافق‌نامه‌های انرژی با ایران، از تهران در برابر اثرات تحریم‌های ایالات متحده حمایت کرده است. مسکو در دو دهه گذشته یکی از بزرگ‌ترین تأمین‌کنندگان تسلیحات تهران بوده و اکنون بزرگ‌ترین منبع سرمایه‌گذاری خارجی آن است. صادرات روسیه به ایران در ۱۰ ماهه اول سال ۲۰۲۲، ۲۷ درصد افزایش یافته است. برای سه سال متوالی چین، ایران و روسیه مانورهای دریایی مشترکی را در خلیج عمان برگزار کرده‌اند که آخرین آن در مارس ۲۰۲۴ بود. 

مجله فارین افرز معتقد است: همکاری فزاینده میان چین، ایران، کره شمالی و روسیه ناشی از مخالفت مشترک آن‌ها با نظم جهانی تحت سلطه غرب است؛ رویکردی که ریشه در این باور دارد که این سیستم به آن‌ها موقعیت یا آزادی عملی را که شایسته آن هستند، نمی‌دهد. البته تاریخ نشان می‌دهد ممکن است برای گروهی از قدرت‌های ناراضی، آینده مثبت پیش‌رو نباشد. مانند پیمان سه‌جانبه ۱۹۴۰ که آلمان، ایتالیا و ژاپن را متحد کرد و آن‌ها موفق نشدند، اما جنگ جهانی دوم قطعاً تحولات جهانی را به همراه داشت.
 
تهدید چهار قدرت
آندریا کندال-تیلور و ریچارد فونتین ضمن بررسی همکاری رو به رشد میان چین، ایران، کره شمالی و روسیه معتقدند اختلافات جدی میان این کشورها وجود دارد؛ چرا که با روی آوردن مسکو به پکن، مسکو به پذیرش نقش شریک کوچک‌تر باید قانع باشد. البته در چنین تحلیلی شدت تهدید نادیده گرفته می‌شود. از سویی دیگر اقتصاد آمریکا بسیار بزرگ‌تر، ارتش آن به طور قابل توجهی قدرتمندتر و سیستم دموکراتیک آن پایدارتر است و واشنگتن هنوز هم می‌تواند از تحولات این محور جلوگیری کند.

زینب اصغریان